Аб дэбіторскай запазычанасці

Задачай кіраўніка па справе аб банкруцтве з'яўляецца максімальна магчымае задавальненне патрабаванняў крэдытораў, у сувязі з чым кіраўнік павінен прыняць вычарпальны пералік мер, накіраваных на рэалізацыю маёмасці даўжніка і спагнанне дэбіторскай запазычанасці (артыкул 77 Закона Рэспублікі Беларусь «Аб эканамічнай неплацежаздольнасці (банкруцтве)», –Закон).

Так, Законам вызначана, што дэбіторская запазычанасць можа быць прададзена ў парадку, вызначаным артыкуламі 127, 128 Закона.

Часткамі трэцяй, сёмай артыкула 150 Закона таксама замацавана, што ў выпадку няпоўнага задавальнення патрабаванняў крэдытораў і (або) няпоўнага правядзення неабходных выплат астатнюю рухомую маёмасць даўжніка і яго дэбіторская запазычанасць, якія прапаноўваліся да продажу, але не былі прададзены падчас ліквідацыі крэдыторам у лік пагашэння іх патрабаванняў.

У працэдуры ліквідацыйнага вядзення спісанне рухомай маёмасці даўжніка ў сувязі з гібеллю гэтай маёмасці (разбурэннем), надзвычайнымі абставінамі, а таксама спісанне нерэалізаванай рухомай маёмасці даўжніка могуць ажыццяўляцца за кошт сродкаў даўжніка па рашэнню кіраўніка, узгодненага са сходам (камітэтам) крэдытораў.

Іншага парадку спісання дэбіторскай запазычанасці даўжніка Законам не ўстаноўлена.

Згодна з часткай трэцяй артыкула 102 Закона кіраўнік можа прад'явіць пазоў аб вяртанні маёмасці даўжніка, а таксама прад'явіць да трэціх асоб патрабаванні аб спагнанні запазычанасці, тэрміны іскавай даўнасці па якіх не скончыліся на момант адкрыцця конкурснай вытворчасці, на працягу трох гадоў з дня адкрыцця ў дачыненні да даўжніка конкурснай вытворчасці. Дадзеная норма не носіць імператыўны характар.

Такім чынам, мяркуем, што ў інтарэсах максімальна магчымага задавальнення патрабаванняў крэдытораў упраўляючаму мэтазгодна выконваць устаноўленыя Законам мерапрыемствы па рэалізацыі і перадачы такога актыву даўжніка як дэбіторская запазычанасць.

Такога ўніверсальнага спосабу, які дапамагае вызначыць безнадзейнасць дэбіторскай запазычанасці, у заканадаўстве не ўтрымоўваецца. Калі даўжнік не ў стане плаціць у адпаведнасці з кантрактам, то гэта яшчэ не азначае, што запазычанасць не будзе атрымана. Прыкметамі безнадзейнай запазычанасці могуць з'яўляцца, напрыклад, банкруцтва контрагента, яго ліквідацыя, няўдача спроб спагнаць доўг, а таксама заканчэнне тэрміна даўнасці спагнання.

У сувязі з гэтым кіраўнік самастойна вызначае тактыку дзеянняў па вяртанні дэбіторскай запазычанасці, паколькі пры правільнай арганізацыі гэтай работы даўжнік можа атрымаць значныя сродкі і павялічыць памер маёмасці даўжніка.

У той жа час пры наяўнасці рознагалоссяў з крэдыторамі па пытанні спісання дэбіторскай запазычанасці, кіраўнік мае права ў адпаведнасці з артыкулам 76 Закона звярнуцца ў эканамічны суд з адпаведнай заявай.